Categorie archief: Magnolia

‘Maar ze wáren eenzaam, zoals ze daar met z’n tweetjes als wezen woonden. Dus die dag in mei toen de magnolia in bloei stond bij de veranda en de eerste bijen tegen de hordeur op vlogen, konden ze bijna niet … Lees verder →

‘Het was warm voor april, vond iedereen. De schemering van dronken van de geur van magnolia’s. Ze droeg een doorschijnend wit jurkje en had een echte dode vlinder in haar haar die ze van Leonor had gekregen.’ [Michaela Carter, Leonora … Lees verder →

‘Er strijkt een mus neer op het witte tafelkleed, hij pikt een kruimel op met zijn snavel en vliegt weg, de bladeren van de magnolia bewegen hoewel er geen wind staat, de zon en de hemel zijn verborgen, Pietro wappert … Lees verder →

‘Above them, her thick black brows slanted upward, cutting a startling oblique line in her magnolia-white skin – that skin so prized by Southern women and so carefully guarded with bonnets, veils and mittens against hot Georgia suns.’ [Margaret Mitchell … Lees verder →

‘Onder de magnoliaboom achterin de tuin dekte Maris de tafel. Het liep tegen het eind van de middag. Overal zaten mensen in de tuinen, in de schaduw van de bomen. Geroezemoes en gelach weerkaatsten tegen de achtergevels van de huizen.’ … Lees verder →

‘Toen ik van Simferopol in een taxi door het stoffige berglandschap onder een bleekazuren hemel naar Jalta reed, sprong mijn hart als een magnolia open. Ik liet de chauffeur stilhouden bij een uitspanning, een herberg met een rieten dak, in … Lees verder →

‘Er op uitgezonden om verre provincies te inspecteren, keerden de boodschappers en belastinginners van de Grote Khan steeds stipt terug naar het paleis van Kemnfú en de magnoliatuinen waar Kublai in de schaduw rondwandelde en naar hun lange uiteenzettingen luisterde.’ … Lees verder →

‘De zenuwtrek manifesteerde zich pas toen Muriëlle de magnolia liet omzagen.’ [Annelies Verbeke, Veronderstellingen/Henny Verhasselts levenswerk, 2012. Schilderij van Scott Scheidly]

‘Oom wachtte hen op in de tuin, onder de magnolia, die aan zijn tweede bloei begon. Hij boog licht voor hij zijn hand uitstak. Daarna kuste hij haar op beide wangen. Ruben zag dat hij blij was met mama’s komst.’ … Lees verder →

‘Overal, deze aprildag, de voorjaarslucht, de knoppen van de kastanje, van de magnolia, die op het punt stonden open te breken, het bestendige, lichte blauw van de hemel.’ [Jan Siebelink, De blauwe nacht, 2014. Schilderij van J. Adam McGalliard, Pink … Lees verder →

‘Toen liep ik terug naar de stad, met mijn schoenen in de hand. Op William Sayre Avenue waren de roze magnolia’s al uit. Ze zouden ongetwijfeld sterk ruiken, maar de geur drong niet tot me door – in mijn mond … Lees verder →

‘In de lente kwam de boezem van de aarde weer tot leven. Ik ging met een paar vrienden picknicken in Central Park, en we installeerden ons onder de magnolia’s die hun witte bloesem al verloren hadden.’ [Teju Cole, Open Stad, … Lees verder →

‘Hij stond toen in de tuin en keek naar een ontloken magnolia. Hij deed dat, weet ik nu, op een manier die weinig stervelingen met hem gemeen hebben. Hij stond met ingetrokken buik en kromme rug, de handen in de … Lees verder →

Op die manier ging april voorbij. De kersenbloesems vielen, het nieuwe blad verscheen aan de bomen, de magnolia’s bloeiden, het seizoen schreed gestaag voort. [Haruki Murakami, 1q84/deel 1, 2009. Marijke van Warmerdam, Soon, 2002]