‘Wat Bell en Sigh betrof waren die schriele poten echt een ontwerpfout; dat vier korte, knokige, taps toelopende ledematen een slenterbeest van een ton omhoog moesten houden. Hoe dik zo ook waren, toch staken hun geschaafde heupbotten uit – ze hielden als tentstokken hun huid omhoog, waardoor hun overbelaste maag doorzakte,
meedeinde.
De koeien waren één groot raadsel. [Sara Baume, Weken Maanden Jaren, 2022. Theodor Philipsen, Long shadows – cattle on the Island of Saltholm, 1889]
Ik lees nu
Archief