‘We hadden ijs besteld, zo herinner ik mij, zei Austerlitz, of beter gezegd, iets dat een op ijs lijkende zoetigheid bleek te zijn, een gipsen massa die naar aardappelstijfsel smaakte en waarvan de meest opvallende eigenschap was dat ze zelfs na meer dan een uur niet smolt.’ [W.G. Sebald, Austerlitz, 2001]
Karen's weblog 