Maandelijks archief: juni 2024

‘Wat een ogen, Lucia! Maagdenpalmblauw, als de lucht na een storm, een sprookje: ze doen je denken aan de lichteeuwen die begraven liggen voorbij de toppen, voorbij de wolken. Je verstomt als je ernaar kijkt, ze indrinkt, je verliest je … Lees verder →

‘De vooravond leek in niets op de middag. De vooravond was berustender, het licht hing lager en had minder kracht – alsof niet alleen de dag, maar ook een tijdperk ten einde liep, telkens weer. Het bos was donkerder en … Lees verder →

‘In de schapenstal wordt weinig tot niets gezegd.Dat ligt vermoedelijk aan de schapen die altijd in de meerderheid zijn en de bezoekers onbeschaamd en indringend aankijken. Hun leider is een oude dikke ooi die met haar grote mooie blauwe ogen … Lees verder →

‘Voor een werkend verhaal bestond een mens alleen als hij handelen kon. Daar verloor je iets, dacht Marie. Alsof het oog alleen maar kon zoeken, alleen maar kon speuren en jagen, en nooit gewoon genoot van wat het toevallig zag. … Lees verder →

‘In dit land schijnt het regenseizoen in de zesde maand te beginnen. Ik heb gehoord dat het wel een maand lang blijft regenen. Het speurwerk van de politiebeambten zal dan vast iets minder streng worden. Daarom ben ik van plan … Lees verder →

‘De angel van mijn geloof [zit] er juist in dat Jezus ook buiten mijn eigen hart een levende werkelijkheid is. Als dat niet zo zou zijn, dan zou hij op dezelfde manier bestaan als de Baron van Münchhausen. Hoewel er … Lees verder →

‘De vroedvrouw heft haar schoenen uitgedaan. Wat een lange tenen, en zie die pezen opbollen telkens wanneer ze op het punt staat om haar voet op te tillen, ze spannen zich tot bij de enkel. Een wonder dat haar tenen … Lees verder →

‘Ze zeggen dat het een mooie dood is, verdrinken, na de eerste paniek van het stikken en de slokken water in de luchtpijp tillen onzichtbare handen je op, ja, je wordt vastgehouden door iets wat groter is dan jij en … Lees verder →

‘In de verte zag hij een formatie vliegtuigen. Ze bewogen zonder geluid, verloren in het blauw. De Jungfrau weerkaatste alleen maar stilte. Iedere stem was een indringer en als vanzelf sprak men gedempt, met een vreemde eerbied voor wat zich … Lees verder →